સમય સાથે રહીને રા’ત દી’ બદલ્યા કરે છે રંગ,
સમય પાસે જ ક્યાં છે, કોઈ સારો ચાલવાનો ઢંગ !
હવે તો મ્હેંક આપે છે અહીં કાંટાય ડંખીને,
ગુલાબો છે બધાં ગુમસુમ અને આ બાગ પણ છે દંગ.
અડી જ્યાં સોળમી મોસમ અને એ ચૂપ થઇ બેઠાં,
ભરીને હોઠમાં જે રાખતાં મીઠો મજાનો વ્યંગ.
છલોછલ આંખને પીધા પછી પણ એજ કહેવું છે,
રહ્યો છે રાત-દાડો એક રણના ઝાંઝવાથી જંગ.
તને તકલીફ થાશે આવવામાં આ ગઝલ પાસે,
ગલી છે શે’રની આ સાંકડી ને કાફિયો છે તંગ!
– પરબતકુમાર નાયી
સરસ