ઓતર ગાજ્યા ને દખ્ખણ વરસિયા રે!
મેહુલે માંડ્યા મંડાણ
આવ્યો ધરતીનો ધણી મેહુલો રે!
નદી – સરોવર છલી વળ્યાં રે
માછલી કરે હિલોળ, આવ્યો…
ખાડા ખાબોચીયાં છલી વળ્યાં રે
ડેડકડી દિયે આશિષ, આવ્યો…
ધોરીએ લીધાં ધુરી-ધોંસરા રે
ખેડુએ લીધી બેવડી રાશ, આવ્યો…
ગાયે લીધાં ગાનાં વાછરું રે
અસતરીએ લીધાં નાના બાળ, આવ્યો…
ગઈકાલથી, તા. ૧૧ જુલાઈથી અહીં રાજુલા – પીપાવાવ – મહુવા પંથકમાં મૂશળધાર – ધમધોકાર વરસાદ વરસી રહ્યો છે, વાવણીની મૌસમ ફરી દસ્તક દઈ ચૂકી છે, અને આમેય મને સદાય આનંદ અને ઉલ્લાસ સાથે ઉજવવાનો અને મહેનત કરવાનો એ શ્રેષ્ઠ સમય લાગ્યો છે. ધરતીનો ધબકાર સર્જતો, અંગેઅંગમાં ઉમંગની અને ‘હાશ’ની હેલીઓ વરસાવતો મેહુલો આવી પહોંચ્યો છે તેની જડ-ચેતન સૃષ્ટિમાં કેવી અસર થાય છે તે દર્શાવતું પ્રસ્તુત લોકગીત ખરેખર આપણી ગ્રામ્યસંસ્કૃતિનો આવિર્ભાવ કરાવી જાય છે. મેહુલાને ધરતીનો ધણી કહીને ધરતી માટેના તેના પ્રેમ, ઉપકાર અને લાગણીના સંબંધોને દર્શાવતું આ લોકગીત તરત હોઠે ચઢી જાય તેવું સરળ અને સરસ છે.
સારુ લોક ગીત……….
સરસ રચના.
વરસાદ ની રુતુ ને વર્ણવતુ ગીત.
પોસ્ટલ એડ્રેસ મોકલી શકો તો સારુ.
આભાર.
great! The person who really experienced rain during workig in farm can better understand this poem, I love Gujarat &I love Gujarati
A rainy poem, so simple, so natural and so touchy!