ત્રણ ગઝલરચનાઓ.. – ડૉ. મુકેશ જોષી 13

૧. અસર તો પડે…

સવારે નહિં તો સાંજે એની ખબર પડે,
સૂરજની હાજરીની અસર તો પડે.

મોસમનો પહેલો વરસાદ, કોને વળી નડે?
ઘટના છે સાવ સાદી પણ, અસર તો પડે.

ભીની થશે પણ તોય આંખો નહીં રડે,
બે આંખની શરમ નડે, અસર તો પડે.

વરસાદ નહીં તો છેવટે, ઝાકળ બની પડે,
એ ભીનાશનીય થોડી અસર તો પડે.

વર્તન ગુલાબનું મને, અચરજ નહીં કરે,
છે સંગ કાંટાનો એને, અસર તો પડે.

દૂરથી નજર કરું ત્યાં તો ડમરી ચડે,
મારા વતનની ધૂળ છે, અસર તો પડે.

માણસ છે હોય જ્યારે, કાયમ સહુને નડે,
પણ જાય ત્યારે એની અસર તો પડે.

તારાની ગણત્રીમાં થોડી ભૂલ તો પડે,
ઉજાગરા ખૂબ થયા છે, અસર તો પડે.

નિર્ગુણ નિરાકારને નિર્લેપ ભલે ગણે,
પૂજા કરો જો રોજ, અસર તો પડે.

અર્જુન થવું નથી, નાહક એને ધક્કો પડે,
જાતે જ વાંચુ છું ગીતા, અસર તો પડે.

હું તો સમયસર હોઉં, પણ ઘડીયાળ છે નડે
ફર્યા કરે છે ગોળ ગોળ, અસર તો પડે.

લાખો રચાઈ છે ગઝલ, ને કેટલીય સડે,
એકાદ તાજી છો રચાય, અસર તો પડે.

૨. ખ્યાલ ના રહ્યો

પાસા પોબાર પાડતાં શીખી તો હું ગયો,
રમત રમાણી ચેસની એ ખ્યાલ ના રહ્યો.

હું દિવસભર કામમાં રચ્યો પચ્યો રહ્યો,
ક્યારે નિશા આવી ગઈ એ ખ્યાલ ના રહ્યો.

જે યુવાનીને રીઝવવા કાયમ હું મથતો રહ્યો,
ક્યારે એ ચાલી ગઈ, એ ખ્યાલ ના રહ્યો.

પોતાના જાણી હું જરાક પાછળ જ્યાં ફર્યો
ઘા થશે ત્યાં પીઠ પર, એ ખ્યાલ ના રહ્યો.

લોકો કહે છે ઔરંગઝેબ ને હું પણ માની ગયો
નબળાઈ ગઝલની હશે, એ ખ્યાલ ના રહ્યો.

દવા ગણીને ઝેર હું કાયમ પીતો રહ્યો,
ખૂટી જશે તો શું થશે એ ખ્યાલ ના રહ્યો.

મળ્યું આમંત્રણ એટલે હું તો પહોંચી ગયો,
મહેફીલમાં એ પણ હશે, એ ખ્યાલ ના રહ્યો.

ઈશ્વરને પામવા બધે મંદિર જતો રહ્યો
એ પણ મને શોધી શકે, ખ્યાલ ના રહ્યો.

અધ્યાય અઢારે અઢાર હું તો વાંચી ગયો,
સારથી પણ જોઈશે મને, ખ્યાલ ના રહ્યો.

તાળીની ગુંજ સાંભળી હું તો રાજી થયો,
એકાદ ઓછી પણ હશે, એ ખ્યાલ ના રહ્યો.

૩. મળ્યો હતો

મહેફીલમાં એકવાર હું ઈશ્વરને મળ્યો હતો,
સહુને મળું છું એમ જ બસ એને મળ્યો હતો.

ખાસ કંઈ હતું નહીં, એમ જ નીકળ્યો હતો,
આવી સુગંધ ગઝલની તેથી વળ્યો હતો.

છત્રી નહોતી હાથમાં, પણ વરસાદ ક્યાં હતો
કોને ખબર કે શી રીતે હું પલળ્યો હતો.

કોઈ કહી ગયું’તું કાનમાં, હું સળવળ્યો હતો,
એણે કહ્યું ‘ઈર્ષાદ’ ને એ શબ્દ ફળ્યો હતો.

મત્લાનો હોય કે પછી મક્તાનો હોઈ શકે,
છે યાદ એટલું જ કે શેર બહુ ગળ્યો હતો.

એને જોયા પછી કોઈ મૂર્તિ એની ગમી નથી,
લાગે છે ઘડનારો તો બસ પેટીયું રળ્યો હતો.

માણસ છું નાનો એટલે દોષ તો નીકળી શકે,
ીને જોવામાં હાથ, નરસિંહનો પણ બળ્યો હતો.

તાળીની તો મેં જ પહેલેથી ના પાડી હતી,
હાથ જમણો એનો, ઉપર તરફ વળ્યો હતો.

– ડૉ. મુકેશ જોષી

અભ્યાસે સિવિલ ઈજનેર અને વ્યવસાયે વોટર રિસોર્સ એન્જીનીયરીંગ વિભાગ, સરદાર સરોવર નર્મદા નિગમ લિમિટેડ, ગાંધીનગર ખાતે જનરલ મેનેજરના પદ પર કાર્યરત શ્રી ડૉ. મુકેશ બી. જોષી એક અદના ગઝલકાર છે અને તેમની થોડીક ગઝલો તેમણે અક્ષરનાદના ભાવકો સાથે વહેંચવા માટે પાઠવી છે. એ કૃતિઓમાંથી ત્રણ ગઝલ આજે પ્રસ્તુત કરી છે. સુંદર, પૂરતા શેર ધરાવતી અને ગઝલની શિસ્તને વરેલી કૃતિઓ તેમની વિશેષતા જણાય છે. અક્ષરનાદ પરની આ પ્રથમ કૃતિ બદલ ડૉ. મુકેશ જોશીને શુભેચ્છાઓ અને આવી જ અનેકવિધ સબળ રચનાઓ બદલ હાર્દિક શુભકામનાઓ સાથે આભાર.