જીત પર હસતો રહ્યો ને હાર પર હસતો રહ્યો
ફૂલની શૈયા ગણી અંગાર પર હસતો રહ્યો
ઓ મુસીબત! એટલી ઝિંદાદિલીને દાદ દે,
તેં ધરી તલવાર તો હું ધાર પર હસતો રહ્યો.
કોઇના ઇકરાર ને ઇનકાર પર હસતો રહ્યો
જે મળ્યો આધાર એ આધાર પર હસતો રહ્યો
કોઇની મહેફિલ મહીં થોડા ખુશામદખોરમાં
ના સ્વિકાર્યું સ્થાન ને પગથાર પર હસતો રહ્યો
ફૂલ આપ્યા ને મળ્યા પથ્થર કદી તેનેય પણ
પ્રેમથી પારસ ગણી દાતાર પર હસતો રહ્યો
જીવતો દાટી કબરમાં એ પછી રડતાં રહ્યાં
હું કબરમાં પણ, કરેલા પ્યાર પર હસતો રહ્યો,
નાવ જે મઝધાર પર છોડી મને ચાલી ગઇ
એ કિનારે જઇ ડૂબી હું ધાર પર હસતો રહ્યો,
ભોમીયાને પારકો આધાર લેતો જોઇને
દૂર જઇ એ પાંગળી વણઝાર પર હસતો રહ્યો.
Marvellous
તમારિ ગઝલ મા જે શાયરિ એટ્લિ સરસ છે કે ફરિ ફરિ વાચ્યા જ કરિયે
આજ પ્રમણે પ્રસ્તુત કરતા રહેશો….
ચન્દ્રા
very nice gazal…
Poet is Jamiyat Pandya not Jayimat
સ્થિત્પ્રગ્નતા.ખુબ સરસ્.
જીવતો દાટી કબરમાં એ પછી રડતાં રહ્યાં
હું કબરમાં પણ, કરેલા પ્યાર પર હસતો રહ્યો
સરસ પંકતિ.બધા શે’ર સારા છે
સપના
Thankyou for giving good poems.
દો બારા નહીઁ પણ અનેક વાર વાગોળવી ગમે એવી ગઝલ. લગે રહો જયમિતભાઇ.
સદાબહાર ગઝલ.