આજકાલ જ્યારે ફુગાવો અને અનાજ તથા અન્ય વસ્તુઓના ભાવ આકાશ આંબી રહ્યા છે ત્યારે પ્રિયકાંત મણિયાર ની આ કવિતા એક ગરીબ અદના માણસની વેદના અને મોંઘવારી ને કાબૂમાં લેવાના દાવા કરતા લોકો પર કટાક્ષ સચોટ સંદેશ આપી જાય છે.
*******
એ લોકો પહેલા કાપડના તાકા ભરી રાખે છે.
પછી જ્યારે ઉઘાડો માણસ ફાટી જાય છે ત્યારે વાર વાર વેચે છે.
એ લોકો પહેલા ધાન્યના કોથળા ભરી સીવી રાખે છે.
પછી જ્યારે માણસ સડી જાય ત્યારે કિલો કિલો વેચે છે.
એ લોકો પહેલા ઔષધ ની શીશીઓ સંઘરી રાખે છે.
અને માણસ જ્યારે ફૂટી જાય છે ત્યારે થોડી થોડી રેડે છે.
એ તો લોકો છે જ નહીં, એ તો નોટો ને ખાઈ ઉછરતી ઉધઈ,
બીજુ એને કાંઇ ભાવતુ નથી,
મારે કવિ થવુ જ નથી
ભારે અસર કરનારી જંતુનાશક દવા થાઊં તો ય બસ !
– પ્રિયકાંત મણિયાર
thank you
ભારે અસર કરનારી જંતુનાશક દવા થાઊં તો ય બસ ! પ્રિયકાંત ભાઇ, જંનુનાશક દવા નહીં પણ તમારે નેતાનાશક દવા થવાની જરૂર છે. ભાઇ!ભાઇ!
last line..very touchy….
very true…
thanks for posting, practical & relevant poem in today’s time.
saras kavita chhe!
Very incisive poem. I liked it.
ત્રણ દીવસ થી ખબર નહી કયા સંદર્ભ માં આ ગીત યાદ કરતો હતો આભાર
મારે કવિ થવુ જ નથી
ભારે અસર કરનારી જંતુનાશક દવા થાઊં તો ય બસ !
Nice one
મારે કવિ થવુ જ નથી
ભારે અસર કરનારી જંતુનાશક દવા થાઊં તો ય બસ !
He and His Brother Dr. Vinod Maniyar were our family friends over 58 Years in Amadavad.
http://www.yogaeast.net
aano j vaaro aavavaano chhe. fugaavaane kaaraNe.