દાદાના આંગણામાં કોળેલા આંબાનું કૂણેરું તોડ્યું રે પાન,
પરદેશી પંખીના ઊડ્યા મુકામ પછી માળામાં ફરક્યું વેરાન …
ખોળો વાળીને હજી રમતાં’તાં કાલ અહીં
સૈયરના દાવ નતા ઉતર્યા;
સૈયરના પકડીને હાથ ફર્યા ફેર ફેર
ફેર હજી એય ન’તા ઉતર્યા,
આમ પાનેતર પહેર્યું ને ઘૂંઘટમાં ડોકાયું
જોબનનું થનગનતું ગાન
દાદાના આંગણામાં કોળેલા આંબાનું, કૂણેરું તોડ્યું રે પાન.
આંગળીએ વળગેલાં સંભાર્યા બાળપણાં,
પોઢેલાં હાલરડાં જાગ્યાં;
કુંવારા દિવસોએ ચૉરીમાં આવીને
ભૂલી જવાના વેણ માગ્યાં,
પછી હૈયામાં, કાજળમાં, સેંથામાં સંતાતું
ચોરી ગયું રે કોઈ ભાન,
પરદેશી પંખીના ઊડ્યા મુકામ પછી, માળામાં ફરક્યું વેરાન
– માધવ રામાનુજ
સુંદર અને ગેય કાવ્ય. મમળાવવું ગમે એવું. આભાર.
કાલિદાસ વ. પટેલ {વાગોસણા}
sarash mahit
http://palji.wordpress.com
કવિતા વિશ્વ
i
Madhav Ramanuj saheb kavya jagat ma akshay na pami shake tevu kudrat dwara rachayelu shreyst shilp chhe ..jyare pan ashwad lo tyare taza ne taza ane mukharvind par divya satva samo vaibhav..avu vishishst nirupan ke jane me hamanaz viday veda ne nihadi hoi,ane pachho dikri viday no vasvaso ansu bani ne bahar dokay chhe..antkaran thi khub khub abhar aa adhbhut anubhav karavva badal
સુંદર રચના…
દીકરીની વિદાય વેલા કેવી અકળાવનારી હોય છે એનું હૈયું વલોવી નાંખે એવું ગીત