વો જો હમમેં તુમમેં કરાર થા, તુમ્હેં યાદ હો કિ ન યાદ હો.
વહી યાને વાદા નિબાહ કા, તુમ્હેં યાદ હો કિ ન યાદ હો.
વો નયે ગિલે, વો શિકાયતે, વો મઝે મઝે કી હિકાયતેં;
વો હરેક બાત પે રૂઠના, તુમ્હેં યાદ હો કિ ન યાદ હો.
કોઈ બાત ઐસી અગર હુઈ જો તુમ્હારે જી કો બુરી લગી.
તો બયાં સે પહલે હી ભૂલના, તુમ્હેં યાદ હો કિ ન યાદ હો.
સુનો જિક્ર હૈ કઈ સાલ કા, કોઈ વાદા મુજસે થા આપકા,
વો નિબાહને કા તો જિક્ર ક્યા, તુમ્હેં યાદ હો કિ ન યાદ હો.
કભી હમમેં તુમમેં ભી ચાહ થી, કભી હમસે તુમસે ભી રાહ થી !
કભી હમભી તુમભી થે આશના, તુમ્હેં યાદ હો કિ ન યાદ હો.
હુએ ઈત્તેફાકસે ગર બહમ, વો વફા જતાને કો દમ-બ-દમ
ગિલા-એ-મલામત-એ-અર્કબા તુમ્હેં યાદ હો કિ ન યાદ હો.
વો જો લુત્ફ મુઝપે થે પેશતર, વો કરમ કિ થા મેરે હાલ પર;
મુઝે સબ હૈ યાદ જરા જરા, તુમ્હેં યાદ હો કિ ન યાદ હો.
કભી બૈઠે સબમેં જો રૂબરૂ, તો ઈશારતોં સે હી ગુફ્તગૂ;
વો બયાને શૌક કા બરમલા, તુમ્હેં યાદ હો કિ ન યાદ હો.
કી બાત મેંને વો કોઠે કી, મેરે દિલ સે સાફ ઉતર ગઈ
તો કહા કિ જાને મેરી બલા, તુમ્હેં યાદ હો કિ ન યાદ હો.
વો બિગડના વસ્લકી રાત કા, વો ન માનના કિસી બાત કા,
વો નહીં નહીં કી હર આન અદા, તુમ્હેં યાદ હો કિ ન યાદ હો.
જિસે આપ ગિનતે થે આશના, જિસે આપ કહતે થે બાવફા,
મેં વહી હું ‘મોમિન’-એ-મુબ્તલા તુમ્હેં યાદ હો કે ન યાદ હો.
– મોમિન
૧૮૦૦ની સાલમાં જન્મેલા હકીમ મોમિનખાન ‘મોમિન’ મિર્ઝા ગાલિબ તથા ઝૌક વગેરેના સમકાલીન ગઝલકાર હતા. બહાદુરશાહ ઝફરના દરબારમાં શાયરોની પંક્તિના અવિભાજ્ય અંગ એવા મોમિન પ્રેમની ભાવઉર્મિઓથી ભરપૂર ગઝલ અને નઝ્મ એટલી મધુર અને નાજુક ભાષામાં રચતા કે તેમની શાયરીના ગાલિબ પણ પ્રશંસક હતા. આજે પ્રસ્તુત છે તેમની એક સરસ અને સાદ્યાંત ઈશ્કના મિજાજમાં ડૂબેલી જાનદાર ગઝલ.
બિલિપત્ર –
મોમિનના કેટલાક બહેતરીન શે’ર …
જહાઁસે શક્લ કો તેરી તરસ તરસ ગુઝરે,
જો મુજપે બસ ન ચલા, અપને જી સે બસ ગુઝરે.
તુમ મેરે પાસ હોતે હો ગોયા
જબ કોઈ દૂસરા નહીં હોતા !
(આ શે’ર સાંભળીને ગાલિબે તેમને આખુંય દિવાનેખાસ આપવાની પેશકશ કરેલી)
ઉમ્ર સારી તો કટી ઈશ્કે બુતાં મેં મોમિન,
આખરી વક્તમેં ક્યા ખાક મુસલમાં હોંગે?
સાહબને ઈસ ગુલામ કો આઝાદ કર દિયા,
લો બન્દગી કિ છૂટ ગયે બન્દગીસે હમ.
great…
સવાર સુધરી ગઈ !
ક્ય બાત હૈ!