ગઈકાલે વિકાસભાઈ બેલાણીની કૃતિ સાથે હાસ્ય અઠવાડીયાનું સમાપન થયું છે. આ પ્રયત્નમાં મદદ કરવા બદલ તમામ મિત્રો, વાચકો અને ખાસ તો આ માટે સમય ફાળવી પોતાના લેખ સમય બંધનમાં રહીને અધ્યારૂ નું જગત સુધી પહોંચાડવા બદલ લેખક મિત્રોનો ખૂબ ખૂબ આભાર. મેં પ્રસ્તાવનામાં કહ્યું હતું તેમ “પસંદગી એ મતભેદની માતા છે” એ ન્યાયે આમાંના કેટલાક લેખો કદાચ કોઈકને ન ગમે પણ આ અઠવાડીયામાં મૂકેલી રચના માત્રથી જે તે હાસ્યકારની યોગ્યતા નક્કી કરવાની નથી તે સમજી શકાય તેવી વાત છે. તક મળ્યે નવોદિત લેખકો પણ પોતાના જ્ઞાનનું પ્રદર્શન સુપેરે કરી શકે છે તે વાત અહીંથી સિધ્ધ થઈ શકે.
આ સાથે આવતીકાલે સ્નેહ અઠવાડીયું શરૂ કરી રહ્યો છું. સ્નેહ પ્રેમ એ કોઈ સંબંધના બંધનમાં બંધાયેલા હોતા નથી, અને પ્રેમ એટલે ફક્ત પતિ પત્નીના કે પ્રેમી-પ્રેમીકાના એક જ સંબંધની વાત નથી, તે હોઈ શકે પિતાનો પુત્રી પ્રત્યે, ભક્તનો ભગવાન પ્રત્યે કે માનવનો માનવ પ્રત્યે. પ્રેમને કોઈ સંબંધના ચોકઠામાં પૂરી શકાય નહીં, અને કદાચ એટલે જ આ સ્નેહ અઠવાડીયાની શરૂઆત વિકાસભાઈ બેલાણીના તેમની પુત્રીને લક્ષ્યમાં રાખીને લખાયેલા કાવ્ય થી થઈ રહી છે. વસંત એ પ્રેમીઓનો ઉત્સવ છે, કબૂલ, પરંતુ એ પ્રેમ ફક્ત એક જ પરિમાણમાં ન હોઈ શકે, અને પ્રેમની અભિવ્યક્તિમાં આળસ કે શરમાળપણું ન હોવું જોઈએ, એ તો અભિવ્યક્ત થવો જ જોઈએ. એટલે જ આ અઠવાડીયાનું સંબોધન “સ્નેહ અઠવાડીયું” કર્યું છે.
મંદમંદ આ મહેક ઉઠી છે, ચાલો રસભર થઈએ,
એકમેકના મનમાં એવો સુંદર અવસર થઈએ
ક્યાંક ગાઢ પ્રેમની શરમાળ અભિવ્યક્તિ એટલે વસંત તો ક્યાંક વર્ષો પહેલાના, હવે જે સ્મૃતિના ભંડકીયામાં ક્યાંક ખૂણે ખાંચરે ધૂળ ખાતા પડ્યા છે, તેવા તાજા ઝખ્મો જેવા તીખા, પ્રેમના સ્મરણોની અભિવ્યક્તિ એટલે વસંત, ક્યાંક દૂર રહેતા પુત્રને યાદ કરી, તેના કપડામાં તેની વસ્તુઓમાં તેની સુગંધ અનુભવતી માતાનું વાત્સલ્ય એટલે વસંત તો ક્યાંક દૂર વિદેશમાં રહીને રક્ષાબંધને પોતાના કાંડા પર બહેનના પ્રેમના તાર અનુભવતા ભાઈની આંખની ઝાકળ એટલે વસંત. ક્યાંક ભગવાનને બીજું બધુંય ભૂલીને ભજતા ભક્તની નવધા ભક્તિ એટલે વસંત તો ક્યાંક હાથમાં હાથ લઈ, દરીયા કિનારે પોતાના જીવનની સફળતા નિષ્ફળતાઓના હીસાબ કિતાબ છોડીને એક બીજાની આંખોમાં એ જ ચાલીસ પીસ્તાલીસ વર્ષ પહેલાનો પ્રેમ જોતા વૃધ્ધ દંપત્તિની યાદો ની વસંત. ઋતુ ભલે ગમે તે હોય, જ્યાં પ્રેમ ત્યાં વસંત. એ ભૌતિક વસ્તુ નથી, એ તો હૈયાથી અનુભવવાની વસ્તુ છે, “ફીલ” કરવી પડે એવી એ “ફીલીંગ” છે. “વેલેન્ટાઈન ડે” તો આજકાલનો, પણ આપણા, સિંધુ સંસ્કૃતિમાં તો વસંત એટલે વેલેન્ટાઈન. વૃક્ષ પર ફૂલ મ્હોરે અને વસંત ઉજવી શકાતી હોય તો તો બધાંય એમાં તરબોળ થઈ જાય, પણ ના, એને મનાવવા માટે મન વૃંદાવનમાં લાગણી અને સ્નેહના ફૂલ, કેસૂડા ખીલવવા પડે.
આશા છે આવતા અઠવાડીયામાં, સાત લેખોના સફરમાં, આપ સર્વેને, અહીં મૂકાતા લેખો ના માધ્યમથી વસંતનો, સ્નેહનો સાગર સ્પર્શે, કે કમસેકમ પગ બોળાવી શકે. આપના સૂચનો અને પ્રતિભાવોનું સદા સ્વાગત રહેશે. ધન્યવાદ
જીગ્નેશ અધ્યારૂ
અતિ અતિ ………..અતિ સુંદર લેખ છે…………………..ઃ)
VASANT VISHE NI VAATO ‘M A S T’ LAGI.
KHUB SARAS……..AAVI KALPANAO..VICHARO…RACHANAO.. AAPTA REHJO.
અતિ સુંદર લેખ છે…
દિવ્યેશ પટેલ
http://www.krutarth.co.cc
http://www.divyesh.co.cc
khub saras….sachu kahyu sneha athvadiyu…eni abhivyakti thavi j joie.
sneha-akshitarak
khub saras….sachu kahyu sneha athvadiyu…eni abhivyakti thavi j joie.