જે હતા મિત્રો – સારસ્વત
ભીના ભરપૂર કાંટાળા, લીલેરા જે હતા મિત્રો; હવે ખડકો અને રણ રણ, ગયા બદલાઈ સૌ મિત્રો. અમારી સહેજ અમથી લાગણી આંબા થઈ ફળતી; લઈ સોગંદ ખારાપાટના રઝળાવતા મિત્રો. કદી ડુંગર નથી માંગ્યા, ન માગ્યા ધોધમારો કંઈ; મૂઠી બે હાસ્ય, ખોબો જળ, છતાં ટટળાવતા મિત્રો. અમારી પણ હતી દુનિયા, હતી ધૂળનેય મહેકાવી; પડી છે એ જ આંખોમાં, સમજતા કેમ ના મિત્રો. – સારસ્વત